Na czym polega leasing?

Leasing to zewnętrzne źródło finansowania inwestycji. Przedsiębiorca może dzięki niemu korzystać z wybranych przedmiotów, które należą do firmy leasingowej – pod warunkiem, że będzie terminowo opłacać raty i przestrzegać warunków umowy.

Istnieją dwa podstawowe rodzaje leasingu. Największą popularnością cieszy się leasing operacyjny, który pozwala po uregulowaniu wszystkich zobowiązań wykupić przedmiot na własność lub zwrócić go firmie leasingowej. Leasing finansowy nie zakłada natomiast wykupu, ponieważ dana rzecz automatycznie przechodzi na własność leasingobiorcy.

Kiedy startup może skorzystać z leasingu?

Leasing jest łatwo dostępny dla startupów, które są prowadzone w formie jednoosobowej działalności gospodarczej – bez względu na branżę. Niektóre firmy leasingowe udzielają go nawet od pierwszego dnia prowadzenia firmy. Przedsiębiorca, który prowadzi startup, zazwyczaj musi wnieść opłatę wstępną w wysokości około 20% wartości przedmiotu. Leasingodawca może także wymagać minimalnego wieku klienta, np. 25 lat.

Jakie przedmioty można wziąć w taki leasing?

Startupy mogą brać w leasing popularne i niezbyt kosztowne środki trwałe, takie jak samochody osobowe i dostawcze różnych marek (nowe i używane), komputery, drukarki, skanery, smartfony, monitory, kopiarki, kamery czy aparaty fotograficzne. Przedmiotem umowy może być także oprogramowanie lub licencja.

Najważniejsze zalety leasingu

Oprócz wspomnianej już łatwej dostępności, z leasingiem wiąże się wiele innych zalet. Jedną z nich są elastyczne warunki umowy. Przedsiębiorca może dostosować do swoich potrzeb m.in. wysokość miesięcznej raty i opłaty wstępnej, kwotę wykupu czy harmonogram spłaty. Leasing samochodu może trwać nawet 60 miesięcy, co zmniejsza wysokość miesięcznego zobowiązania. Maksymalny okres finansowania sprzętu IT firmy leasingowe najczęściej ustalają na 36 miesięcy.

Warto zdecydować się na leasing dla startupów ze względu na to, że pozwala uniknąć zamrażania kapitału. Przedsiębiorca nie musi przeznaczać sporej kwoty gotówki na zakup pojedynczego środka trwałego, lecz może jednocześnie sfinansować wiele potrzebnych inwestycji. Miesięczne raty będzie opłacać ze swoich bieżących przychodów, dzięki czemu nie obciąży w dużym stopniu płynności finansowej swojej firmy.

Sporą zaletą leasingu jest także możliwość przejęcia prawa własności do przedmiotu po zakończeniu umowy – na korzystnych warunkach. Pozwala to przedsiębiorcy uniknąć przestojów w działalności – nieprzerwanie może on korzystać ze sprawdzonego w firmie samochodu czy urządzenia IT.

Leasing operacyjny pozwala też zrezygnować z wykupu. Leasingobiorca zwraca wtedy przedmiot firmie leasingowej i nie musi poświęcać czasu na samodzielne poszukiwanie nowego nabywcy. Zyskuje zarazem możliwość wymiany używanego modelu na nowy – jeszcze sprawniejszy, wydajniejszy i bardziej funkcjonalny.

Warto również pamiętać, że przedsiębiorca, który decyduje się na leasing, nie traci możliwości, aby sfinansować pozostałe inwestycje potrzebne do rozwoju firmy w inny sposób, np. kredytem.

Eksperci Siemens Finance postanowili wyjaśnić najczęściej pojawiające się mity na temat tej formy finansowania. Poniżej znajdziecie odpowiedzi na najbardziej nurtujące kwestie związane z leasingiem.

Mit nr 1. Z leasingu korzystają głównie duże firmy

Leasing to rozwiązanie, z którego może skorzystać każda firma – od jednoosobowej działalności gospodarczej po międzynarodowy koncern posiadający oddziały na całym świecie. Według Związku Polskiego Leasingu aż 71 proc. ze wszystkich korzystających z leasingu to mikro i małe firmy osiągające do 20 mln zł obrotu rocznie.

Mit nr 2. Polacy używają leasingu wyłącznie do zakupu samochodów osobowych

Finansowanie pojazdów do 3,5 tony to rzeczywiście największa część rynku leasingu w Polsce. Jednak zdecydowanie nie jedyna. Istotnym segmentem jest także finansowanie transportu ciężkiego, a także finansowanie maszyn i urządzeń, w tym sprzętu IT. W 2017 roku ponad połowa przyznanego finansowania objęła właśnie te cele. Przekładając to na liczby mówimy tu o łącznej sumie ponad 35 mld zł!
Na co mogą zostać przeznaczone środki? – Tak naprawdę na wszystko, co można poddać amortyzacji. Może to być maszyna produkcyjna, wyposażenie IT do biura lub jakikolwiek inny sprzęt. Możliwości są bardzo szerokie – mówi Jarosław Kubiszewski, dyrektor sprzedaży bezpośredniej w firmie Siemens Finance.

Mit nr 3. Leasing to skomplikowane formalności

Jedną z największych zalet leasingu jest jego prostota i krótki czas oczekiwania na decyzję. Zazwyczaj wystarczy złożyć kilkustronicowy wniosek, dołączyć wypis z KRS lub CEiDG oraz kserokopie dokumentów tożsamości. Decyzja jest wydawana nawet w kilkanaście minut, a w przypadku bardziej skomplikowanych transakcji – w kilka dni. To zdecydowanie krócej, niż w przypadku kredytu bankowego, którego sam proces związany z wydaniem decyzji może trwać nawet miesiąc.

Mit nr 4. Leasing jest droższy od kredytu

Koszt leasingu zależy od wielu czynników – wkładu własnego, wartości wykupu, liczby rat. Warto jednak zaznaczyć, że w przypadku najczęściej spotykanej formy, czyli leasingu operacyjnego, przedsiębiorca może w koszty prowadzonej działalności wliczyć całą kwotę raty leasingowej. To rozwiązanie dużo bardziej korzystne podatkowo niż na przykład kredyt inwestycyjny, z którego można „odliczyć” wyłącznie odsetki od raty oraz amortyzację.
Kredyt i leasing nie są do końca konkurencyjnymi produktami. Oczywiście przedmiotem finansowania w obu rozwiązaniach mogą być te same urządzenia, ale tak naprawdę pod uwagę powinniśmy brać dużo więcej aspektów niż tylko koszt całkowity.

Mit nr 5. Po leasing tylko do banku

Największymi podmiotami oferującymi leasing są banki posiadające własne spółki leasingowe. Jednak rynek leasingowy jest dość duży – przy podejmowaniu decyzji warto więc porównać oferty, jak i oferowane warunki. Przy wyborze mniejszej firmy należy sprawdzić jej wiarygodność – np. zaplecze finansowe, czy historię działalności w kraju.
Warto zwrócić uwagę na specjalizację danej firmy. Nie wszystkie z nich operują we wszystkich segmentach rynku. Istnieją bowiem podmioty wyspecjalizowane w leasingu samochodów oraz takie, które nastawione są na finansowanie maszyn i urządzeń. To też dobra wskazówka dla klientów – firma, która realizuje więcej projektów w danym sektorze posiada z reguły dużo większą wiedzę na dany temat. £atwiej porozumie się z dostawcami oraz szybciej i sprawniej zapłaci zaliczki za przedmiot finansowania.

Mit nr 6. Z leasingu nie można „zrezygnować”

Teoretycznie, rozwiązanie umowy jest trudne. Istnieje taka możliwość, jednak z punktu widzenia leasingobiorcy jest nieopłacalna, tak samo jak wcześniejszy wykup (wtedy należy zapłacić zdyskontowaną wartość przedmiotu). Dodatkowo może to wiązać się między innymi z problemami podatkowymi. Rozwiązaniem jest więc cesja leasingu.
Cesja to „przepisanie” leasingu na innego korzystającego przy zachowaniu takich samych warunków (wysokość rat, wartość wykupu, okres spłaty). Leasingodawcy z reguły godzą się na taką formę, pod warunkiem, że przedsiębiorca przejmujący leasing jest w dobrej kondycji finansowej.

Najchętniej wykorzystywanym instrumentem finansowym pozostaje leasing – wybiera go 55,3 proc. firm. Biorąc pod lupę branże, swoje inwestycje leasingiem finansują najczęściej firmy transportowe (69,5 proc.), produkcyjne (66 proc.), budowlane (63,3 proc.) i HoReCa (58,8 proc.).
Od początku tego roku dolatuje do nas coraz więcej jaskółek, które zwiastują nadejście wiosny w polskiej gospodarce. Mam tutaj na myśli zarówno obiektywne wskaźniki makroekonomiczne jak dane GUS za styczeń dotyczące rosnącej rok do roku sprzedaży detalicznej czy produkcji przemysłowej jak i subiektywne opinie i plany samych przedsiębiorców, o które zapytaliśmy w ramach naszego kwartalnego badania. Z pierwszego w tym roku „Barometru wynika, że niemal jedna trzecia małych i średnich przedsiębiorców zamierza więcej inwestować w I kwartale, najwięcej od początku 2015 roku. Czyli sektor MSP uważa, że najgorsze już za nim i kluczowe dla krajowej gospodarki jest utrzymanie tej dynamiki w całym roku. A warunkiem do stworzenia środowiska sprzyjającego rozwojowi biznesu jest dostęp do finansowania zewnętrznego, którego do rozwoju swojego biznesu potrzebuje już co szósta firma.

Podstawowe źródło finansowania sektora MSP to środki własne (76,7 proc. wskazań). Jednak, biorąc pod uwagę zewnętrzne wsparcie, leasing kolejny kwartał dominuje nad kredytem bankowym – 55,3 vs. 50,6 proc. Tylko co siódma firma korzysta z ubezpieczenia majtku firmy (14,2 proc.), a 7,3 proc. z faktoringu.

Niezmiennie widać wyraźną tendencję w korzystaniu z instrumentów finansowych spoglądając na wielkość podmiotów. Zgodnie z nią, im firma zatrudnia więcej pracowników, tym częściej korzysta z leasingu. Podczas gdy wśród mikro firm 42,3 proc. zarządzających bazuje na leasingu, to wśród małych ten odsetek wynosi 59,7 proc., a wśród średnich podmiotów 2/3 przedsiębiorców finansuje swoją działalność leasingiem. Wynik ten koresponduje z największym optymizmem wśród „średniaków” dotyczącym planów inwestycyjnych na najbliższe miesiące.

Każda branża ma własny zestaw źródeł finansowych. Główną uwagę zwracają cztery branże, których przedstawiciele najczęściej do finansowania swoich inwestycji wykorzystują leasing. Są to branża transportowa (69,5 proc.), produkcyjna (66 proc.), budowlana (63,3 proc.) i HoReCa (58,8 proc.). Wyraźnie większe znaczenie środków własnych, a mniejsze leasingu i kredytu bankowego, widać za to w branży usługowej – 82 proc. stawia na gotówkę, 48,2 proc. na leasing, a 46,8 proc. na kredyt. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w handlu, gdzie tylko 40,5 proc. firm decyduje się na kredyt, a 37,1 proc. na leasing.

Warto także zwrócić uwagę na dużo większe zainteresowanie ubezpieczeniem majątku firmy w branży HoReCa. Decyduje się na nie aż 30 proc. hoteli i restauracji, podczas gdy w budowlance ten odsetek wynosi 8,9 proc., a w handlu 11,2 proc.

Z rosnącym znaczeniem leasingu w finansowaniu inwestycji polskich firm mamy do czynienia w Polsce od kilku lat. Z danych Związku Polskiego Leasingu wynika, że na koniec 2016 r. wartość aktywnego portfela branży leasingowej w kwocie 105,1 mld zł była tylko niewiele niższa od wartości salda kredytów inwestycyjnych udzielonych firmom przez banki (114,5 mld zł). 2016 rok był siódmym z rzędu, który branża leasingowa zakończyła na plusie. Jeśli polska, a pośrednio europejska gospodarka, w najbliższych miesiącach przyspieszy, jak wszyscy tego sobie życzymy, wzrost sektora leasingowego będzie się utrzymywał.            

Radosław Kuczyński
Prezes EFL

Dobrany outsourcing jest nie tylko formą odciążenia pracowników i szansą na świeże podejście, ale pozwala także na widoczną redukcję kosztów. Jakie możliwości dostępne są na rynku?

Przy realizacji ważnych projektów pojawia się potrzeba okresowego wsparcia specjalistów z branży IT. Tradycyjne umowy okazują się wtedy drogie i ramowo sztywne. Outsourcing personalny oferuje możliwość elastycznego zatrudnienia, którego zaletą jest rentowność. Możliwa jest też współpraca z pojedynczymi konsultantami, czyli tzw. body leasing, ale gdy konieczny jest duży nakład pracy, także z całymi zespołami, czyli team leasing. Wynagrodzenie może być naliczane za godziny pracy lub projekt. Należy wtedy dokładnie określić swoje oczekiwania, mając na uwadze, że najmowani pracownicy wdrażani są z zewnątrz, tylko na chwilę. Ten rodzaj świadczonych usług IT zwykle sprawdza się przy realizacji mniejszych projektów, dla dużych, średnich, jak i mniejszych firm.

Ten krótki czas współpracy i fakt korzystania z zewnętrznych zasobów ludzkich sprawiają, że przedsiębiorcy obawiają się utraty panowania nad realizacją projektów i spadku zaufania do pracowników. Taki obrót sytuacji nie będzie miał miejsca przy dokładnym procesie selekcji dostawców tego typu usług. Outsourcing personalny to rozwiązanie dla firm, które potrzebują wsparcia zadaniowego i poszukują przy tym krótkofalowych rozwiązań.

Nową formą outsourcingu IT, która coraz silniej zyskuje na znaczeniu są usługi zarządzane (Managed Services, MS).

Według portalu Statista, do 2020 r. wydatki na nie przekroczą 229 bilionów dolarów w skali świata. O rosnącej popularności tego modelu świadczenia usług IT decyduje m.in. fakt, że mogą one całkowicie odciążyć firmowy zespół od wykonywania zadań związanych z danym projektem czy obszarem działania przedsiębiorstwa – klient widzi jedynie efekt końcowy, bez konieczności angażowania swoich pracowników w realizację prac. Jednocześnie, dedykowany przez usługodawcę zespół specjalistów na bieżąco informuje klienta o postępach w  projekcie i zakończeniu jego poszczególnych etapów. Dla przykładu, wybrana przez nich grupa specjalistów, prowadzi monitoring firmowej sieci 24h na dobę. To w jej rękach leży zapobieganie problemom, wykrywanie awarii oraz ich naprawa, która nie ogranicza się jedynie do zdalnej pomocy, lecz w razie konieczności także fizycznej obecności. Po stronie usługodawcy, leży też zapewnienie bezpieczeństwa danych – ich  szyfrowanie, archiwizacja, utrzymywanie serwerów i skrzynek pocztowych, czy współpraca z podwykonawcami.

Usługodawca ponosi pełną odpowiedzialność za powierzony mu projekt, a ryzyko biznesowe przedsiębiorcy spada. W takim przypadku konieczne jest pełne zaufanie wobec firmy zewnętrznej i stałe budowanie relacji – powierzamy przecież w obce ręce newralgiczne dane o naszej działalności.

Korzystanie z zasobów zewnętrznych jest nowoczesnym rozwiązaniem dla firm, które szukają sposobu na ograniczenie wydatków. Wybór modelu dostosowanego do potrzeb firmy może znacząco usprawnić jej funkcjonowanie i ograniczyć koszty płynące z dotychczas znanych rozwiązań.

Tomasz Tywoniuk

Leasing w najprostszym ujęciu jest formą finansowania polegającą na nabyciu prawa używania rzeczy w zamian za określone opłaty.

Leasing to forma umowy cywilnoprawnej, zbliżona do najmu czy dzierżawy. Polega na przekazaniu rzeczy w użytkowanie na czas określony. Leasingobiorca zobowiązuje się do ponoszenia na rzecz leasingodawcy opłaty leasingowej. Opłata leasingowa jest zwykle ustalana wg określonych uregulowań prawnych, jest rozłożona na raty uzgodnione przez obie strony umowy oraz mieści w sobie obok części lub całości wartości leasingowanego mienia r&;wnież należne odsetki.

Kodeks cywilny wprowadza zamiast pojęcia leasingodawca pojęcie finansujący, a zamiast leasingobiorca – korzystający.

Kiedyś umowa leasingu w Polsce była umową nie nazwaną (nie była uregulowana w kodeksie cywilnym). Ustawa z dnia 26 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – kodeks cywilny wprowadziła do katalogu um&;w nazwanych umowę leasingu.

Umowa leasingu

Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytk&;w przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, r&;wne co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
@@

Leasing jest inną formą finansowania niż kredyt. Zasadniczą r&;żnicą jest fakt, że w trakcie trwania umowy leasingu rzecz będąca jej przedmiotem pozostaje cały czas własnością finansującego. Co prawda przy kredytach stosuje się przewłaszczenie rzeczy jako formę zabezpieczenia, ale przewłaszczenie rodzi zupełnie inne skutki cywilnoprawne i podatkowe niż własność.

Sprawdź leasingodawcę

Czy leasingobiorca powinien interesować się kondycją finansową leasingodawcy? Przecież to od leasingobiorcy firmy żądają zaświadczeń o nie zaleganiu i dochodach. Musisz wiedzieć, że zdecydowanie powinieneś zbadać kondycję finansową firmy, od kt&;rej bierzesz w leasing środki trwałe – czynisz to we własnym interesie. Możesz od niej zażądać zaświadczenia o nie zaleganiu w zobowiązaniach podatkowych, terminowym opłacaniu składek itp. Dobra firma leasingowa powinna dysponować zawsze aktualnymi zaświadczeniami.

Możesz r&;wnież żądać odpowiednich wypis&;w z rejestr&;w sądowych – tam ujawnia się fakt pozostawania w zadłużeniu. Staranność przy wyborze firmy powinieneś zachować właśnie z tego powodu, że w trakcie trwania umowy rzeczy będące jej przedmiotem pozostają własnością finansującego. Jeżeli finansujący popadnie w tarapaty (albo co gorsza już się w nich znajduje) może Cię spotkać bardzo niemiła niespodzianka.

W dowolnym momencie leasingu (nawet jeśli spłaciłeś już 90% jego wartości) po rzecz, kt&;rą użytkujesz może zgłosić się komornik sądowy lub poborca skarbowy. Musisz r&;wnież wiedzieć, że na rzeczy najczęściej ustanowiony jest zastaw bankowy, będący zabezpieczeniem kredytu, udzielonego firmie leasingowej, kt&;ra swoje zakupy finansuje właśnie z kredyt&;w (bardzo rzadko ze środk&;w własnych). Tak więc ryzyko umowy leasingu obejmuje najczęściej trzy strony:

1) Bank finansujący – może nie odzyskać pieniędzy od firmy leasingowej, ale ma zabezpieczenie na rzeczy, kt&;rą używasz (dodatkowo jeszcze inne zabezpieczenia),

2) Firma finansująca – może nie otrzymać wszystkich rat od Ciebie, ale ma zabezpieczenie na rzeczy, kt&;rą używasz (a dodatkowo jeszcze weksel i czasami poręczenie),

3) Ty – możesz utracić używaną rzecz bez swojej winy (firma finansująca nie płaci podatk&;w, składek ZUS, zalega bankom, ma innych wierzycieli) – na dodatek nie masz żadnego zabezpieczenia – przysługuje Ci co prawda roszczenie w stosunku do firmy finansującej – ale od bankruta wiele nie uzyskasz.

Tak więc Twoje ryzyko jest dużo większe niż ryzyko finansujących – o czym będziesz musiał zapewne przypomnieć po zażądaniu odpowiednich zaświadczeń.

Leasing ze względu na podmiot finansujący (udzielający leasingu) można podzielić na dwie grupy – leasing bezpośredni i leasing pośredni, natomiast ze względu na skutki podatkowe jakie rodzi – na leasing operacyjny i kapitałowy (finansowy).

Rodzaje leasingu

W zależności od parametr&;w, jakie charakterystyczne są dla danej umowy, leasing możemy uznać za finansowy lub operacyjny. Jeżeli umowa nie spełnia warunk&;w postawionych w ustawie o podatku dochodowym, powinniśmy uznać ją za umowę najmu lub dzierżawy (w sensie skutk&;w podatkowych, jakie taka umowa rodzi).

Leasing bezpośredni

Z leasingiem bezpośrednim stykamy się w kontaktach z producentami d&;br zbywalnych. Służy on bowiem do kredytowania nabywc&;w towar&;w produkowanych przez leasingodawcę. Najczęściej leasing bezpośredni występuje u producent&;w samochod&;w, ale w krajach gospodarki rynkowej prawie wszyscy producenci droższych środk&;w trwałych stosują tę formę wspomagania dystrybucji. W leasingu bezpośrednim dużo częściej istnieje możliwość wymiany używanej rzeczy na nowszą po jej zestarzeniu się technologicznym, często też występują leasingi na dość kr&;tkie, kilkumiesięczne okresy czasu, po kt&;rych rzecz wraca do leasingującego. Leasing bezpośredni jest zwykle nieco tańszy od leasingu pośredniego – wynika to z mniejszych koszt&;w kredytowania rzeczy wynajmowanych.

Leasing pośredni

Jest to dominująca forma leasingu na rynku polskim. W leasingu pośrednim występuje zawsze wyspecjalizowana firma leasingowa, kt&;ra zakupuje dla leasingobiorcy wskazaną rzecz, aby ją p&;źniej wynajmować. Leasing pośredni jest droższy od bezpośredniego. Kupowana rzecz ma cenę ustaloną dla użytkownika końcowego, do tej ceny należy doliczyć koszt kredytowania i marżę pośrednika – czyli firmy leasingującej. W leasingu pośrednim umowy zawierane prawie zawsze na dłuższe okresy, a po zakończeniu umowy leasingowana rzecz zostaje u finansującego lub zostaje sprzedana korzystającemu albo osobie trzeciej. Niekt&;re firmy stosują już mechanizmy wymiany sprzętu na nowszy w trakcie trwania jednej umowy leasingowej, co dotychczas było charakterystyczne dla leasingu bezpośredniego.

Podział leasingu na kapitałowy i operacyjny ma charakter terminologiczny. W ustawach podatkowych taki podział nie występuje. Podział jaki występuje ze względu na parametry umowy polega na określeniu, kto, finansujący czy korzystający, zalicza do koszt&;w uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne oraz co stanowi przych&;d i koszt odpowiednio u korzystającego i finansującego. 

Leasing kapitałowy (finansowy)

Charakterystyczną cechą leasingu kapitałowego jest fakt, że ewidencyjnie, przez cały okres trwania umowy leasingu, przedmiot umowy traktowany jest jako własność korzystającego , czyli leasingobiorcy (nie dotyczy to własności w sensie kodeksowym tylko rachunkowym). Skutkiem takiego stanu rzeczy jest spos&;b ewidencji i zarachowania wydatk&;w związanych z leasingiem. Amortyzacji środka trwałego dokonuje korzystający, finansujący wystawia faktury na raty czynszu leasingowego zawierające kwoty rozbite na ratę kapitałową i odsetkową. Jeśli takiego rozbicia nie ma, wyznacza się je biorąc pod uwagę wartość początkową środka trwałego i czas trwania umowy.

Korzystający w koszt uzyskania przychodu zalicza comiesięczne odpisy amortyzacyjne i część raty dotyczącą odsetek. Finansujący do przychodu zalicza wyłącznie część dotyczącą odsetek oraz, w momencie zakończenia umowy, doch&;d ze sprzedaży środka trwałego, wyliczany na zasadach określonych w ustawie o pdof lub pdop.

Leasing operacyjny

Leasing operacyjny ze względu na korzystne skutki podatkowe, jakie rodzi u korzystającego jest formą leasingu najbardziej pożądaną przez klient&;w firm leasingowych. Środek trwały w trakcie umowy leasingu operacyjnego stanowi w sensie rachunkowym własność finansującego, i on dokonuje od niego odpis&;w amortyzacyjnych zaliczając je w swoje koszty uzyskania przychod&;w. Do przychod&;w zalicza wartość całej raty czynszu. Natomiast korzystający całość rat czynszu leasingowego zalicza w koszty. Po zakończeniu umowy strony mają trzy możliwości: odsprzedaż osobie trzeciej, sprzedaż korzystającemu i przedłużenie umowy.

Leasing w najprostszym ujęciu jest formą finansowania polegającą na nabyciu prawa używania rzeczy w zamian za określone opłaty.

Leasing to forma umowy cywilnoprawnej, zbliżona do najmu czy dzierżawy. Polega na przekazaniu rzeczy w użytkowanie na czas określony. Leasingobiorca zobowiązuje się do ponoszenia na rzecz leasingodawcy opłaty leasingowej. Opłata leasingowa jest zwykle ustalana wg określonych uregulowań prawnych, jest rozłożona na raty uzgodnione przez obie strony umowy oraz mieści w sobie obok części lub całości wartości leasingowanego mienia r&;wnież należne odsetki.

Kodeks cywilny wprowadza zamiast pojęcia leasingodawca pojęcie finansujący, a zamiast leasingobiorca – korzystający.

Kiedyś umowa leasingu w Polsce była umową nie nazwaną (nie była uregulowana w kodeksie cywilnym). Ustawa z dnia 26 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – kodeks cywilny wprowadziła do katalogu um&;w nazwanych umowę leasingu.

Umowa leasingu

Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytk&;w przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, r&;wne co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
@@

Leasing jest inną formą finansowania niż kredyt. Zasadniczą r&;żnicą jest fakt, że w trakcie trwania umowy leasingu rzecz będąca jej przedmiotem pozostaje cały czas własnością finansującego. Co prawda przy kredytach stosuje się przewłaszczenie rzeczy jako formę zabezpieczenia, ale przewłaszczenie rodzi zupełnie inne skutki cywilnoprawne i podatkowe niż własność.

Sprawdź leasingodawcę

Czy leasingobiorca powinien interesować się kondycją finansową leasingodawcy? Przecież to od leasingobiorcy firmy żądają zaświadczeń o nie zaleganiu i dochodach. Musisz wiedzieć, że zdecydowanie powinieneś zbadać kondycję finansową firmy, od kt&;rej bierzesz w leasing środki trwałe – czynisz to we własnym interesie. Możesz od niej zażądać zaświadczenia o nie zaleganiu w zobowiązaniach podatkowych, terminowym opłacaniu składek itp. Dobra firma leasingowa powinna dysponować zawsze aktualnymi zaświadczeniami.

Możesz r&;wnież żądać odpowiednich wypis&;w z rejestr&;w sądowych – tam ujawnia się fakt pozostawania w zadłużeniu. Staranność przy wyborze firmy powinieneś zachować właśnie z tego powodu, że w trakcie trwania umowy rzeczy będące jej przedmiotem pozostają własnością finansującego. Jeżeli finansujący popadnie w tarapaty (albo co gorsza już się w nich znajduje) może Cię spotkać bardzo niemiła niespodzianka.

W dowolnym momencie leasingu (nawet jeśli spłaciłeś już 90% jego wartości) po rzecz, kt&;rą użytkujesz może zgłosić się komornik sądowy lub poborca skarbowy. Musisz r&;wnież wiedzieć, że na rzeczy najczęściej ustanowiony jest zastaw bankowy, będący zabezpieczeniem kredytu, udzielonego firmie leasingowej, kt&;ra swoje zakupy finansuje właśnie z kredyt&;w (bardzo rzadko ze środk&;w własnych). Tak więc ryzyko umowy leasingu obejmuje najczęściej trzy strony:

1) Bank finansujący – może nie odzyskać pieniędzy od firmy leasingowej, ale ma zabezpieczenie na rzeczy, kt&;rą używasz (dodatkowo jeszcze inne zabezpieczenia),

2) Firma finansująca – może nie otrzymać wszystkich rat od Ciebie, ale ma zabezpieczenie na rzeczy, kt&;rą używasz (a dodatkowo jeszcze weksel i czasami poręczenie),

3) Ty – możesz utracić używaną rzecz bez swojej winy (firma finansująca nie płaci podatk&;w, składek ZUS, zalega bankom, ma innych wierzycieli) – na dodatek nie masz żadnego zabezpieczenia – przysługuje Ci co prawda roszczenie w stosunku do firmy finansującej – ale od bankruta wiele nie uzyskasz.

Tak więc Twoje ryzyko jest dużo większe niż ryzyko finansujących – o czym będziesz musiał zapewne przypomnieć po zażądaniu odpowiednich zaświadczeń.

Leasing ze względu na podmiot finansujący (udzielający leasingu) można podzielić na dwie grupy – leasing bezpośredni i leasing pośredni, natomiast ze względu na skutki podatkowe jakie rodzi – na leasing operacyjny i kapitałowy (finansowy).

Rodzaje leasingu

W zależności od parametr&;w, jakie charakterystyczne są dla danej umowy, leasing możemy uznać za finansowy lub operacyjny. Jeżeli umowa nie spełnia warunk&;w postawionych w ustawie o podatku dochodowym, powinniśmy uznać ją za umowę najmu lub dzierżawy (w sensie skutk&;w podatkowych, jakie taka umowa rodzi).

Leasing bezpośredni

Z leasingiem bezpośrednim stykamy się w kontaktach z producentami d&;br zbywalnych. Służy on bowiem do kredytowania nabywc&;w towar&;w produkowanych przez leasingodawcę. Najczęściej leasing bezpośredni występuje u producent&;w samochod&;w, ale w krajach gospodarki rynkowej prawie wszyscy producenci droższych środk&;w trwałych stosują tę formę wspomagania dystrybucji. W leasingu bezpośrednim dużo częściej istnieje możliwość wymiany używanej rzeczy na nowszą po jej zestarzeniu się technologicznym, często też występują leasingi na dość kr&;tkie, kilkumiesięczne okresy czasu, po kt&;rych rzecz wraca do leasingującego. Leasing bezpośredni jest zwykle nieco tańszy od leasingu pośredniego – wynika to z mniejszych koszt&;w kredytowania rzeczy wynajmowanych.

Leasing pośredni

Jest to dominująca forma leasingu na rynku polskim. W leasingu pośrednim występuje zawsze wyspecjalizowana firma leasingowa, kt&;ra zakupuje dla leasingobiorcy wskazaną rzecz, aby ją p&;źniej wynajmować. Leasing pośredni jest droższy od bezpośredniego. Kupowana rzecz ma cenę ustaloną dla użytkownika końcowego, do tej ceny należy doliczyć koszt kredytowania i marżę pośrednika – czyli firmy leasingującej. W leasingu pośrednim umowy zawierane prawie zawsze na dłuższe okresy, a po zakończeniu umowy leasingowana rzecz zostaje u finansującego lub zostaje sprzedana korzystającemu albo osobie trzeciej. Niekt&;re firmy stosują już mechanizmy wymiany sprzętu na nowszy w trakcie trwania jednej umowy leasingowej, co dotychczas było charakterystyczne dla leasingu bezpośredniego.

Podział leasingu na kapitałowy i operacyjny ma charakter terminologiczny. W ustawach podatkowych taki podział nie występuje. Podział jaki występuje ze względu na parametry umowy polega na określeniu, kto, finansujący czy korzystający, zalicza do koszt&;w uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne oraz co stanowi przych&;d i koszt odpowiednio u korzystającego i finansującego. 

Leasing kapitałowy (finansowy)

Charakterystyczną cechą leasingu kapitałowego jest fakt, że ewidencyjnie, przez cały okres trwania umowy leasingu, przedmiot umowy traktowany jest jako własność korzystającego , czyli leasingobiorcy (nie dotyczy to własności w sensie kodeksowym tylko rachunkowym). Skutkiem takiego stanu rzeczy jest spos&;b ewidencji i zarachowania wydatk&;w związanych z leasingiem. Amortyzacji środka trwałego dokonuje korzystający, finansujący wystawia faktury na raty czynszu leasingowego zawierające kwoty rozbite na ratę kapitałową i odsetkową. Jeśli takiego rozbicia nie ma, wyznacza się je biorąc pod uwagę wartość początkową środka trwałego i czas trwania umowy.

Korzystający w koszt uzyskania przychodu zalicza comiesięczne odpisy amortyzacyjne i część raty dotyczącą odsetek. Finansujący do przychodu zalicza wyłącznie część dotyczącą odsetek oraz, w momencie zakończenia umowy, doch&;d ze sprzedaży środka trwałego, wyliczany na zasadach określonych w ustawie o pdof lub pdop.

Leasing operacyjny

Leasing operacyjny ze względu na korzystne skutki podatkowe, jakie rodzi u korzystającego jest formą leasingu najbardziej pożądaną przez klient&;w firm leasingowych. Środek trwały w trakcie umowy leasingu operacyjnego stanowi w sensie rachunkowym własność finansującego, i on dokonuje od niego odpis&;w amortyzacyjnych zaliczając je w swoje koszty uzyskania przychod&;w. Do przychod&;w zalicza wartość całej raty czynszu. Natomiast korzystający całość rat czynszu leasingowego zalicza w koszty. Po zakończeniu umowy strony mają trzy możliwości: odsprzedaż osobie trzeciej, sprzedaż korzystającemu i przedłużenie umowy.